Pomimo jednej wpadki (odbicie kamery w lustrze przez ułamek sekundy) zdjęcia Ronnie'go Taylora i generalnie sposób filmowania, praca kamery to zdecydowanie najlepszy aspekt "Opery". Filmy Argento zwykle cechowały się znakomitymi ujęciami, ale tutaj Włoch przeszedł samego siebie - od odbicia tytułowej opery w oku kruka, które otwiera film, po finał na górskiej łączce. Niestety za tym nie idzie za bardzo fabułą - zachowania głównej bohaterki i dziury fabularne irytują. Nie do końca wyszło z muzyką. Zamiast sceny mordów powierzyć do zilustrowania ludziom z Goblina, Argento pcha na siłę heavy-metalowe kawałki, które bynajmniej nie dodają klimatu, znanego z "Suspirii" czy "Profondo Rosso", a liderowi grupy Goblin - zostawiając tylko ze 2-3 fragmenty filmu do zilustrowania całkiem ładną melodią. Do plusów należy zaliczyć jeszcze urodę tytułowej bohaterki, szkoda, że zabrakło scen erotycznych. :) Generalnie dla fanów Włocha pozycja obowiązkowa, reszta może sobie darować, chyba, że chce sobie podpatrzyć (prawie) znakomitą pracę operatora.