Jest to jedna z przynajmniej kilku adaptacji filmowych powieści Gastona Leroux. Mimo, iż nie jest wierną adaptacją utworu, uchodzi za jeden z najlepszych filmów tego rodzaju.

Hrabia de Chagny poznaje Kristin na jarmarku - zachwycony jej śpiewem, wysyła ją do paryskiej opery, z prośbą do swego przyjaciela - Gerarda Carriere (dyrektora Opery) o załatwienie dziewczynie lekcji śpiewu. W międzyczasie jednak w Operze zachodzą zmiany - pojawia się nowy dyrektor - Cholet i jego żona - Carlotta - żądna sławy kobieta, której talent jednak już pomału dogasa. Kristin dostaje pracę w garderobie - mimo to szczęśliwa, że może pracować w Operze. Pewnego wieczoru słyszy ją śpiewająca - Erik - wg krążącej legendy upiór Opery, który postanawia umożliwić dziewczynie dalszą karierę, ze względu na jej ogromny talent...

W podziemiach paryskiej opery, które łączą się z labiryntem katakumb, żyje geniusz. Jest potwornie oszpecony. Odsunięty przez swoje kalectwo na margines społeczństwa, żyje tylko dla muzyki. Upiór (Charles Dance) zakochuje się w młodej śpiewaczce Christine (Teri Polo) i postanawia pomóc jej w karierze. W wieczór debiutu Christine, Upiór postanowił zemścić się na swoich wrogach.

W podziemiach paryskiej opery, łączacych się z labiryntem katakumb, żyje potwornie oszpecony geniusz. Upiór zakochuje się w młodej śpiewaczce, Christine. Jej talent i wdzięki zdołały uwieść dyrektora opery i bogatego protektora. W wieczór debiutu młodej artystki tajemniczy upiór postanawia zemścić się na wrogach.

Pewnego dnia do Paryskiej Opery zgłasza się Krystyna Daee. Skierował ją tu hrabia de Chagny - jeden z największych sponsorów Opery. Krystyna jest jedną z wielu dziewczyn przysyłanych do Paryża przez owego młodzieńca na lekcje śpiewu. Jednak Krystyna przybywa w momencie zmiany dyrekcji. Żona nowego dyrektora, zapatrzona w siebie i nie pierwszej już młodości kobieta, jest zazdrosna o każdą osobę, która może stanowić dla niej konkurencję na scenie. Tylko ze względu na hojność hrabiego pozwala Krystynie, która nie może pochwalić się wysokim pochodzeniem, na pracę w swojej garderobie. Dziewczyna zatrzymuje się tymczasowo w jednym z podziemnych pomieszczeń budynku Opery. Jeszcze nie zna krążącej od lat legendy o tajemniczym, zamaskowanym Upiorze zamieszkującym katakumby, do których jedno z wejść prowadzi właśnie z budynku Opery. Podobno nie pozwala on nikomu zapuszczać się do swojego podziemnego terytorium, a każdy, kto go zobaczy, ginie.
Nowy dyrektor ani myśli przestrzegać żądań Upiora, dotyczących sposobu prowadzenia Opery oraz repertuaru, co sprawia, że sam nie jest w stanie na spokojnie zarządzać jej sprawami.