Sarah Brightman 

Angielska sopranistka Sarah Brightman słynie jako wykonawca muzyki teatralnej, klasycznej i pop. Jest jedną z czołowych odtwórczyń prac kompozytora Andrew Lloyda Webbera, z którym była związana przez kilka lat. Wszechstronność talentu Brightman doskonale pasuje do muzyki Lloyda Webbera, która stanowi mieszankę klasyki i stylów pop rock.

Sarah Brightman urodziła się 14 sierpnia 1960 r. w Berkhamsted jako najstarsza z szóstki dzieci Grenville'a Brightman, przedsiębiorcy nieruchomości i Pauli Hall Brightman. Jej matka, która przed małżeństwem rozwijała karierę tancerki, wcześnie odkryła talent córki w tej dziedzinie. Już w wieku trzech lat Sarah rozpoczęła naukę baletu, a jej podstawowa edukacja odbywała się w szkołach artystycznych. W wieku 12 lat Brightman wzięła udział w musicalu West End Charlesa Strouse'a o życiu królowej Wiktorii. Jako nastolatka występowała z taneczną grupą Pan's People i była główną wokalistką rockowego zespołu Hot Gossip, z którym nagrała hit disco "I Lost My Heart to a Starship Trooper" w 1978 r. Niebawem jednak opuściła grupę, by powrócić do teatru. 

Sarah Brightman, perfekcjonistka, sama siebie nazywająca "pracoholikiem", kontynuowała naukę tańca i śpiewu. W 1980 r. otrzymała rolę Jemimy w "Kotach", nowym musicalu Andrew Lloyda Webbera. Wydawałoby się, że to istotne wydarzenie dla rozwoju kariery względnie znanej Brightman, ale ją bardziej interesowało zdobywanie wartościowych doświadczeń, niż celebrowanie sukcesu. Legendarne dziś "Koty" zainaugurowano w Londynie jesienią 1981 r. Podczas miesięcy spędzonych przy spektaklu, Sarah związała się uczuciowo ze starszym o 13 lat Lloydem Webberem. Ich związek komplikował fakt, że oboje byli w małżeństwach. (Pod koniec lat 70. Brightman wyszła za managera zespołu, Andrew Grahama Stewarta; Lloyd Webber był od kilku lat mężem Sarah Hugill, z którą miał dwoje dzieci.) Po obustronnych rozwodach, Brightman i Lloyd Webber pobrali się w marcu 1984 r. Sekretna ceremonia miała miejsce w dniu, w którym planowana była odsłona musicalu Lloyda Webbera "Starlight Express" w Londynie. Tego wieczora kompozytor dumnie wprowadził swoją młodą żonę w liczne towarzystwo, uczestniczące w olśniewającej premierze razem z samą królową Elżbietą.

W 1985 r. Sarah Brightman nagrała klasyczną pracę Lloyda Webbera, "Requiem", ze sławnym tenorem Placido Domingo. Brytyjskim hitem okazał się solowy singel Sarah, "Pie Jesu". "Requiem" miał premierę w Nowym Jorku w lutym tego roku, ponownie z udziałem Domingo i Brightman. Musical przyniósł artystce pierwszą nagrodę Grammy. 
Najgłośniejszym efektem współpracy Brightman i Lloyda Webbera był "Upiór w operze", musical zainspirowany powieścią Gastona Leroux. Jest to historia geniusza o szkaradnej, zdeformowanej twarzy, który wprowadza Christine Daae, dziewczynę z chóru, do opery. Spektakl odsłonięto w Londynie w październiku 1986 r.; osadzenie w roli głównej tak młodej śpiewaczki, jaką była Sarah, wywołało zdumienie krytyki. Lloyd Webber napisał partie Christine Daae specjalnie pod głos i skalę Brightman i nalegał, by powtórzyła rolę w produkcji nowojorskiej. Związek zawodowy amerykańskich wykonawców sprzeciwił się, twierdząc, że Sarah nie jest "międzynarodową gwiazdą" ani "unikalnym talentem". Wyrażono zgodę na występ Brightman dopiero, gdy Lloyd Webber zagroził, że odwoła spektakl na Broadwayu. Podobnie do swoich Brytyjskich kolegów, amerykańscy krytycy teatralni zbyli "Upiora w operze" jako zbyt nagłaśnianego, jednak większość musiała przyznać, że spektakl nie szczędzi widzom znakomitej rozrywki; uwagę zwróciło również oryginalne brzmienie sopranu Brightman. Niektórzy zarzucali Sarah, że jej kariera zależy od osobistego związku z Lloydem Webberem, przyszłość pokazała jednak jak bardzo się mylili. 

Mimo wspólnego zawodowego sukcesu, małżeństwo Sarah Brightman i Andrew Lloyda Webbera rozpadło się; para wzięła rozwód w 1990 r. Mówi się, że zasadniczą przyczyną rozłamu między nimi były różnice w stylu życia. Brak wygórowanych ambicji i zwyczajny gust Sarah konfliktowały z wystawnymi upodobaniami sławnego kompozytora. Jednakże rozwód nie zniweczył zawodowej współpracy Brightman i Lloyda Webbera, a ich relacje pozostały przyjazne. Jeszcze w czasie sprawy rozwodowej Sarah przyjęła propozycję wystąpienia w nowym musicalu eksmęża, "Aspects of Love". W 1996 r., podczas występu z okazji dziesiątej rocznicy "Upiora w operze", kompozytor akompaniował na fortepianie swojej muzie.

W 1992 r. Sarah Brightman zadebiutowała w teatrze, w sztuce "Trelawny of the Wells". Partnerowali jej m.in. Michael Hordern i Helena Bonham-Carter. 
Od 1993 r. Sarah związana jest z Frankiem Petersonem, byłym producentem Enigmy. Podczas pobytu w Niemczech zaśpiewała piosenkę "Time to Say Goodbye". Imponujący duet z włoskim tenorem Andrea Bocelli natychmiast znalazł się na szczycie niemieckich list przebojów.

Sarah ostatecznie opuściła scenę, by rozwijać karierę solową. W latach 1993-2008 nagrała ponad dziesięć albumów studyjnych, kreując swój indywidualny styl poprzez mieszanie różnych gatunków muzycznych. Zrealizowany w 1995 r. "Fly" charakteryzuje pop-rock, natomiast w "La Luna" (2000 r.) i "Classics" (2001 r.) artystka powraca do klasycznej formy, śpiewając arie. Nagrany w 2003 r. "Harem" przyniósł Brightman jeszcze większą sławę i rozpoznawalność. Jej wokale i orkiestracja (przy współpracy m.in. z London Symphony Orchestra) stworzyły album nieokiełznanej muzyki inspirowanej rytmami Orientu. Natomiast kolejny album, "Symphony" (2008), cechują wpływy gotyckie.

Sarah Brightman wielokrotnie osiągała pierwsze miejsca na listach amerykańskiego Billboardu w muzyce klasycznej i dance, a jednocześnie otrzymała 150 Złotych i Platynowych Płyt w ponad 34 krajach; The Recording Industry Association of America przyznało jej tytuł najlepiej sprzedającej się wokalistki klasycznej XXI wieku. W 2008 r. zaśpiewała przewodnią piosenkę Letnich Igrzysk Olimpijskich w Pekinie. 
Poza muzyką, Brightman zaczęła pracować nad swoją karierę filmową, występując w horrorze Darrena Lynn Bousmana "Repo! The Genetic Opera" (2008 r.).