Upiór w operze

Klasyczny horror wytwórni Hammer – kto nie zna, niech obejrzy, bo w ten sposób można sobie wyrobić zdanie o dużej części produkcji wspomnianej wytwórni. Streszczając w kilku słowach ,,Upiora w operze’’, mógłbym napisać, że jest to horror w którym istotną rolę odgrywa atmosfera. Wykrzywione, zniekształcone twarze,...

Głównie dlatego że nie ma wątku miłosnego. Nasz upiór jest tragiczną postacią, ale z innego powodu. I to jest świetne! W ogóle, film trzyma klasę, no ale Terence Fisher reżyserem, to sie nie mogło nie udać. Żadna inna interpretacja "Upiora w operze" nie miała takiego uroku i klimatu. Chociaż, ze znajomych twarzy w tym...

Klasyczną wersje z 1962 roku wyróżnia wzniosły wizerunek Upiora bez wątku miłosnego.Kameralna narracja,nieco mroczny,nastrojowy klimat,prostota fabuły, minimalizm oprawy muzycznej opery,surowa scenografia oraz wyrażnie zarysowane postacie składają się na skromny wizualnie lecz emocjonujący gotycki horror z puentą....

słabizna

W poprzedniej próbie adaptacji powieści Gastona Leroux (z 1943 roku) niespecjalnie podobało mi się zakończenie. Właściwie to było dla mnie najsłabszą częścią filmu. Miało się wrażenie, że historia kończy się jakoś pospiesznie, a poza tym nie do końca wiadomo z czym miało widza po seansie pozostawić. Tutaj z kolei...